Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

• biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
• abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
• antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Zagrożenia biotyczne
Liczne na terenie Nadleśnictwa są drzewostany na gruntach porolnych. Zagrożone są one przez grzyby z rodzaju opieńka oraz przez hubę korzeniową. W celu ograniczenia rozprzestrzeniania się tych patogenów stosowane są metody biologiczne (zabezpieczanie pniaków preparatem zawierającym grzyb Phlebia gigantea) oraz mechaniczne (usuwanie i palenie porażonych drzewek w uprawach i młodnikach).

W ochronie lasu przed owadami na terenie Nadleśnictwa Resko istotne znaczenie ma ochrona upraw drzew iglastych (sosna, świerk) przed ryjkowcami, a szczególnie szeliniakiem sosnowcem. Stosujemy różne metody: mechaniczne, np. okopanie uprawy rowkiem izolacyjnym, wykopanie na takiej uprawie dołków chwytnych, do których dodatkowo wkładane są środki wabiące, a zwabione tam szkodniki są niszczone, oraz chemicznie – sadzonki przed posadzeniem trzeba opryskać roztworem insektycydu.

Ważnym zagadnieniem jest również ochrona przed szkodnikami pierwotnymi (liściożernymi), takimi jak brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak, boreczniki, barczatka sosnówka, owady z rodziny miernikowcowatych i sówkowatych. W tym celu prowadzone są różne prace prognostyczne - liczenie odławianych motyli brudnicy do pułapek feromonowych, przeszukiwanie ścioły jesienią pod kątem ilości występujących larw i poczwarek, kontrola ilości zatrzymywanych samic motyli miernikowcowatych podczas wędrówki w korony drzew późną jesienią.

Starsze drzewostany iglaste narażone są na szkody od szkodników wtórnych (uszkadzających łyko oraz drewno) takich jak cetyńce, korniki, rytowniki i przypłaszczek granatek. Ochrona przed tymi szkodnikami polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych, utylizacji resztek poeksploatacyjnych (gałęzi, kory) powstałych podczas pozyskiwania drzew zasiedlonych, terminowym wywozie pozyskanego drewna z lasu, a w razie jego pozostawania w lesie w okresie wiosennym i letnim – korowaniem i wykładaniem pułapek wabiących.

Bardzo ważnymi sprzymierzeńcami leśnika w walce z nadmiernym rozmnożeniem się szkodliwych owadów są ptaki. Chcąc poprawić ich warunki bytowania wywieszamy w lasach budki lęgowe, a zimą dokarmiamy. Jeśli to możliwe unikamy wycinania drzew z dziuplami.

Istotne w gospodarce leśnej są także szkody od zwierzyny leśnej. Drzewka zabezpiecza się przed nimi za pomocą repelentów (substancji odstraszających i zniechęcających do konsumpcji). Często jedyną możliwą formą ochrony lasu jest rozpięcie na drewnianych słupach metalowej siatki wokół zagrożonej uprawy, czy młodnika.

Nadleśnictwo Resko ściśle współpracuje z Zespołem Ochrony Lasu w Szczecinku przy rozpoznawaniu, prognozowaniu, ocenie i ograniczaniu zagrożeń lasu. Nadleśnictwo korzysta również ze szczegółowych ekspertyz wykonywanych przez Instytut Badawczy Leśnictwa m.in. dzięki włączeniu do sieci Stałych Powierzchni Obserwacyjnych (SPO).  Ponadto współpracuje z Powiatowym Inspektorem Ochrony Roślin w zakresie zagrożeń ze strony czynników kwarantannowych. W Leśnictwie Potuliniec prowadzony jest stały punkt obserwacyjny rozwoju szkodników wtórnych.

W siedzibie nadleśnictwa funkcjonuje punkt alarmowo-dyspozycyjny, gdzie stałemu monitoringowi z kamer wieży p-poż. podlegają tereny leśne pod względem występowania ewentualnych pożarów.